Ik hoor je. Ik snap je. Ik voel je.

‘Nou, iedereen is de dupe van zijn keuze. Hij, de kinderen, ikzelf. Als hij dit echt doorzet, zie ik het allemaal niet meer zitten en is mijn toekomst verpest.’

Pijn. Heel veel pijn. Ik hoorde het, ik voelde het en het kwam in elke zin die ze uitsprak naar voren. Zij wilde graag de SCHIP-aanpak doen om nader tot elkaar te komen, hij wilde het alleen om er sterker uit te komen als gescheiden ouders. Ze vonden elkaar niet in een oplossing bij een andere behandelaar. Ze ging verder bellen en zo spraken we elkaar.

Alle handvatten wil zij aangrijpen om elkaar weer te vinden, om in elk geval een poging te doen. Maar er is geen bereidheid bij hem, hij wil echt niet meer. Ze vindt het onbegrijpelijk en egoïstisch. ‘Mijn wereld stort volledig in, alles is onzeker en de toekomst is zwart.’

Een scheiding doet pijn. Je kwam niet samen met het doel uit elkaar te gaan, dus het is in de meeste gevallen pijnlijk dat het niet is gelukt. Als de keuze eenzijdig wordt gemaakt is het voor de achterblijvende partij een grote schok, een flink gevoel van onmacht, onwerkelijkheid en verdriet. Tuurlijk doe je er alles aan om te kijken of het nog kan werken, haal je de hele trukendoos tevoorschijn om de connectie weer te vinden, maar als er geen bereidheid meer is bij de ander, wordt het tijd om te kijken naar wat er nog wel is en komt en tijd om op zoek te gaan naar hoe je deze nieuw ontstane situatie kan leren accepteren.

‘Joe, dat zeg je lekker makkelijk.’ Ik hoor je. Ik snap je. Ik voel je. Op het moment dat je in die grote zwarte tunnel zit van emoties en vragen lijkt de wereld helemaal in te storten, het is een zware tijd. Maar door te kijken naar wat er nog wel is, wat het waard is om dat eerste stapje te zetten richting de toekomst, ook al voel je nog geen vertrouwen, dan kan je opnieuw gaan bouwen.

Ja, alles wordt anders. Ja, het is nu shit allemaal. Ja, er ligt een zware weg voor je. Maar ook: ja, je kan weer gelukkig worden. Ja, je kinderen blijven je kinderen en hoe kan je nu zorgen dat die band fijn en warm blijft. Ja, je kan hard werken om dat lichtpuntje weer te zien, te voelen en vertrouwen te krijgen in je toekomst.

Soms worden keuzes voor je gemaakt, dat is confronterend en hard, maar je kan hierin nog steeds voor jezelf kiezen, regie nemen over je leven, in dit geval een andere richting op varen. Je moet alleen de sprong wagen.