‘In voor- en tegenspoed. Totdat de dood ons scheidt’. Vaker dan eens werd en wordt dit gebruikt bij het sluiten van een huwelijk. Tegenwoordig zie je tal van andere zinnen op een huwelijk, maar veelal geldt de gedachte: dit doen we voor altijd. De verwachtingen zijn hoog, de liefde is groot. Maar meer dan eens blijkt de liefde niet eeuwig en drijven voor- en tegenspoed partners uit elkaar. En dat terwijl die ene dag de toekomst er nog zo anders uit zag. Een jaar later, 4 jaar later, 10 jaar later, 25 jaar later, vaak met kinderen, je komt het allemaal tegen, het huwelijk wordt ontbonden, de echtscheiding aangevraagd.
Het plaatje van altijd samen spat uiteen. Soms doordat partners dat samen besluiten, doordat de koek op is. Maar vaker besluit één van de twee dat het echt niet meer gaat. Uiteenlopende redenen spelen hier een rol: het vuur is uit, andere toekomstdromen, het hart dat voor een ander viel en zo zijn er nog tal van redenen. Soms volgt er relatietherapie, maar als er geen redden meer aan is, wordt de knoop doorgehakt: een scheiding. De toekomst die tijdens het huwelijk werd verwacht, valt in duigen.
Vaker dan eens wordt gedacht dat de initiatiefnemer van de scheiding het allemaal wel prima vindt, zij of hij koos immers voor deze weg. Echter is dit te kort door de bocht. Vrijwel iedereen die een bruiloft organiseert, die huwelijk ingaat en die kinderen krijgt, heeft dit niet voorzien. Het verdriet is ook aanwezig bij hen. Ook als je samen het besluit neemt zijn de emoties aanwezig en de verklaring is vaak eenvoudig.
Er is verdriet om datgene wat niet gelukt is, datgene wat de verwachting was. En ook al sta je erachter dat het eindigt, het blijft verdrietig dat een gezin uiteen valt. Veelal wordt rouwen in de volksmond alleen gevoerd als het een overlijden betreft, niets is minder waar. Rouw omvat zoveel meer, het omvat het verdriet om datgene wat er niet meer is, en dat kan van alles zijn.
Bij een scheiding is er bij alle partijen rouw om het huwelijk wat niet meer is, het gezin wat uiteenvalt, de toekomst die nu zo anders wordt, de familie- en vriendenbanden die verschuiven, de zekerheid van het leven dat onzeker voelt. Er valt zoveel uiteen dat het echt aandacht verdient hier naar te kijken.
Bij het merendeel van alle scheidingen komen conflicten om de hoek kijken omtrent alles wat geregeld moet worden, vaker dan eens wordt het een vechtscheiding. Maar naast al deze conflicten is het goed om je bewust te zijn van de rouw, het verdriet en de pijn, van alles wat niet meer is of gaat zijn, vaak is dit de basis van het conflict, van de pijn. Een echtscheiding en rouw staan in verbinding, geef het aandacht, sta er bij stil, verwerk het en uiteindelijk zal het een plekje krijgen.
Recente reacties